Chapter 27

   Kur erdhi mëngjesi, të gjithë krerët e priftërinjve dhe pleqtë e popullit bënin këshill kundër Jezusit për ta vrarë.  

   Dhe, mbasi e lidhën, e çuan dhe e dorëzuan në duart e Ponc Pilatit, guvernatorit.  

   Atëherë Juda, që e kishte tradhtuar, kur pa se e dënuan Jezusin, u pendua dhe ua ktheu krerëve të priftërinjve dhe pleqve të tridhjetë siklat prej argjendi,  

   duke thënë: ``Mëkatova duke tradhtuar gjakun e pafaj``. Por ata thanë: ``Po ne ç`na duhet? Punë për ty!``.  

   Dhe ai, mbasi i hodhi siklat prej argjendi në tempull, u largua dhe shkoi e u var në litar.  

   Por krerët e priftërinjve i mblodhën këta denarë dhe thanë: ``Nuk është e ligjshme t`i vëmë në thesarin e tempullit, sepse është çmim gjaku``.  

   Dhe, mbasi bënin këshill, me këtë denar blenë arën e poçarit për varreza të të huajve.  

   Prandaj këtë arë e quajtën deri ditën e sotme: "Ara e gjakut".  

   Atëherë u përmbush ç`ishte thënë nga profeti Jeremia që thotë: ``Dhe i morën të tridhjetë monedhat prej argjendi, çmimin e atij që e çmuan, siç kishin çmuar bijtë e Izraelit;  

   dhe i shpenzuan për arën e poçarit, ashtu si më urdhëroi Zoti``.  

   Dhe Jezusi qëndroi para guvernatorit; dhe qeveritari e pyeti duke thënë: ``A je ti mbreti i Judenjve?``. Dhe Jezusi i tha: ``Ti po thua!``.  

   Pastaj krerët e priftërinjve dhe pleqtë e akuzuan, por ai nuk u përgjigjej fare.  

   Atëherë Pilati i tha: ``A nuk po dëgjon sa gjëra po dëshmojnë kundër teje?``.  

   Por ai nuk iu përgjigj në asnjë fjalë, kështu që guvernatori u çudit shumë.  

   Tani me rastin e festave guvernatori e kishte zakon t`i lironte popullit një të burgosur, atë që populli kërkonte.  

   Kishin në ato kohë një të burgosur me nam, me emër Baraba.  

   Kur u mblodhën njerëzit, Pilati i pyeti ata: ``Kë doni t`ju liroj, Barabën apo Jezusin, që quhet Krisht?``.  

   Sepse ai e dinte mirë se atë ia kishin dorëzuar nga smira.  

   Dhe ndërsa ai po rrinte në gjykatë, gruaja e tij i çoi fjalë: ``Mos u përziej aspak me çështjen e atij të drejti, sepse sot kam vuajtur shumë në ëndërr për shkak të tij``.  

   Por krerët e priftërinjve dhe pleqtë ia mbushën mendjan turmës që të kërkonte Barabën, dhe Jezusi të vritej.  

   Dhe guvernatori duke vazhduar u tha atyre: ``Cilin nga të dy doni që t`ju liroj?``. Ata thanë: ``Barabën!``.  

   Pilati u tha atyre: ``Ç`të bëj, pra, me Jezusin, që quhet Krisht?``. Të gjithë i thanë: ``Të kryqëzohet!``.  

   Por guvernatori tha: ``Po ç`të keqe ka bërë?``. Mirëpo ata po bërtisnin edhe më fort: ``Të kryqëzohet!``.  

   Atëherë Pilati, duke parë se nuk po arrinte gjë, madje se trazimi po shtohej gjithnjë e më shumë, mori ujë dhe i lau duart para turmës, duke thënë: ``Unë jam i pafaj për gjakun e këtij të drejti; mendojeni ju``.  

   Dhe gjithë populli duke u përgjigjur tha: ``Le të jetë gjaku i tij mbi ne dhe mbi fëmijët tanë!``.  

   Atëherë ai ua liroi atyre Barabën; dhe mbasi e fshikulloi Jezusin, ua dorëzoi, që të kryqëzohet.  

   Atëherë ushtarët e guvernatorit, mbasi e çuan Jezusin në pretoriumin e guvernatorit, mblodhën rreth tij gjithë kohortën.  

   Dhe, pasi e zhveshën, i hodhën mbi trup një mantel të kuq.  

   Dhe i thurën një kurorë me ferra, ia vunë mbi krye dhe i dhanë një kallam në dorën e djathtë; dhe, duke u gjunjëzuar përpara tij, e përqeshnin duke thënë: ``Tungjatjeta, o mbret i Judenjve!``.  

   Pastaj e pështynë, ia morën kallamin dhe me të i binin në kokë.  

   Dhe, mbasi e përqeshën, ia hoqën mantelin dhe e veshën me rrobat e tij; dhe e çuan për ta kryqëzuar.  

   Dhe duke dalë, takuan një njeri nga Kirena, që quhej Simon, të cilin e detyruan ta mbartë kryqin e Jezusit.  

   Dhe, kur arritën në vendin që quhej Golgota, domethënë "Vendi i kafkës",  

   i dhanë të pijë uthull të përzier me vrer; por ai, mbasi e provoi, nuk deshi ta pinte.  

   Mbasi e kryqëzuan, i ndanë me short rrobat e tij, që të përmbushej ç`ishte thënë nga profeti: ``I ndanë ndërmjet tyre rrobat e mia dhe hodhën short mbi tunikën time``.  

   Pastaj u ulën dhe e ruanin.  

   Përmbi krye të tij, i vunë gjithashtu motivacionin e shkruar të dënimit të tij: ``KY ÉSHTÉ JEZUSI, MBRETI I JUDENJVE``.  

   Atëhere u kryqëzuan bashkë me të dy cuba, njeri në të djathtën dhe tjetri në të majtën.  

   Dhe ata që kalonin andej e fyenin duke tundur kokën,  

   dhe duke thënë: ``Ti që e shkatërron tempullin dhe e rindërton për tri ditë, shpëto vetveten; në qoftë se je Biri i Perëndisë, zbrit nga kryqi!``.  

   Po ashtu, edhe krerët e priftërinjve, bashkë me skribët dhe me pleqtë, duke e tallur, i thonin:  

   ``Ai i shpëtoi të tjerët dhe nuk mund të shpëtojë vetveten; në qoftë se është mbreti i Izraelit, le të zbresë tani nga kryqi dhe ne do të besojmë në të;  

   ai ka besuar në Perëndinë; le ta lirojë tani në qoftë se e do me të vërtetë, sepse ka thënë: "Unë jam Biri i Perëndisë"``.  

   Po ashtu e fyenin edhe cubat që ishin kryqëzuar me të.  

   Që nga ora gjashtë deri në orën nëntë errësira e mbuloi gjithë vendin.  

   Rreth orës nëntë, Jezusi briti me zë të lartë duke thënë: ``Eli, Eli, lama sabaktani?``. Domethënë: ``Perëndia im, Perëndia im, përse më ke braktisur?``.  

   Dhe disa nga të pranishmit, kur e dëgjuan, thanë: ``Ky po thërret Elian``.  

   Dhe në atë çast një nga ata vrapoi, mori një sfungjer, e zhyti në uthull dhe, mbasi e vuri në majë të një kallami, ia dha për ta pirë.  

   Por të tjerët thonin: ``Lëre, të shohim në se do të vijë Elia për ta shpëtuar``.  

   Dhe Jezusi bërtiti edhe një herë me zë të lartë dhe dha frymë.  

   Dhe ja, veli i tempullit u shqye në dy pjesë, nga maja e deri në fund; toka u drodh dhe shkëmbinjtë u çanë;  

   varret u hapën dhe shumë trupa të të shenjtëve që flinin u ringjallën;  

   dhe, të dalë nga varret mbas ringjalljes së Jezusit, hynë në qytetin e shenjtë dhe iu shfaqën shumëkujt.  

   Tani centurioni dhe ata që bashkë me të ruanin Jezusin, kur panë tërmetin dhe ngjarjet e tjera, u trembën shumë dhe thanë: ``Me të vërtetë ky ishte Biri i Perëndisë!``.  

   Ishin aty edhe shumë gra që vërenin nga larg; ato e kishin ndjekur Jezusin që nga Galilea për t`i shërbyer;  

   midis tyre ishte Maria Magdalena, Maria, nëna e Jakobit dhe e Ioseut; dhe nëna e bijve të Zebedeut.  

   Edhe si u ngrys, erdhi një njeri i pasur nga Arimatea, me emër Jozef, i cili ishte edhe vet dishepull i Jezusit.  

   Ai shkoi te Pilati dhe i kërkoi trupin e Jezusit. Atëherë Pilati dha urdhër që t`ia dorëzonin trupin.  

   Dhe Jozefi, mbasi e mori trupin, e mbështolli me një pëlhurë të pastër,  

   dhe e vendosi në varrin e vet të ri, që ai kishte hapur në shkëmb; pastaj rrokullisi një gur të madh në hyrje të varrit dhe u largua.  

   Dhe Maria Magdalena dhe Maria tjetër rrinin aty, ulur përballë varrit.  

   Dhe të nesërmen, që ishte mbas ditës së Përgatitjes, krerët e priftërinjve dhe farisenjtë u mblodhën te Pilati,  

   duke thënë: ``Zot, na ra në mend se ai mashtruesi, sa ishte gjallë, tha: "Pas tri ditësh unë do të ringjallem".  

   Prandaj urdhëro që varri të ruhet mirë deri në ditën e tretë, se mos vijnë dishepujt e tij natën e ta vjedhin trupin dhe pastaj t`i thonë popullit: "U ringjall së vdekuri"; kështu mashtrimi i fundit do të ishte më i keq se i pari``.  

   Por Pilati u tha atyre: ``Rojen e keni; shkoni dhe e siguroni varrin, si t`ju duket më mirë``.  

   Dhe ata, pra, shkuan dhe e siguruan varrin dhe, përveç rojës, vulosën gurin.