Chapter 4

   Pra, kur Zoti mori vesh se farisenjtë kishin dëgjuar se Jezusi po bënte më shumë dishepuj dhe po pagëzonte më shumë se Gjoni  

   (ndonëse nuk pagëzonte Jezusi vetë, por dishepujt e tij),  

   e la Judenë dhe shkoi përsëri në Galile.  

   Por duhej të kalonte nëpër Samari.  

   Arriti, pra, në një qytet të Samarisë që quhej Sihar, afër tokës që Jakobi i kishte dhënë Jozefit, birit të vet.  

   Por aty ishte pusi i Jakobit. Dhe Jezusi, i lodhur nga udhëtimi, u ul pranë pusit; ishte rreth orës së gjashtë.  

   Një grua nga Samaria erdhi të nxjerrë ujë. Dhe Jezusi i tha: ``Më jep të pi``,  

   sepse dishepujt e vet kishin shkuar në qytet për të blerë ushqime.  

   Por gruaja samaritane i tha: ``Po qysh, ti që je Jude kërkon të pish prej meje, që jam një grua samaritane?`` (Sepse Judenjtë nuk shoqërohen me Samaritanët).  

   Jezusi u përgjigj dhe i tha: ``Po ta njihje ti dhuratën e Perëndisë dhe kush është ai që të thotë: "Më jep të pi!", ti vetë do të kërkoje nga ai dhe ai do të të jepte ujë të gjallë``.  

   Gruaja i tha: ``Zot, ti nuk ke as kovë për të nxjerrë dhe pusi është i thellë; nga e ke, pra, atë ujë të gjallë?  

   Vallë je më i madh se Jakobi, ati ynë, qe na dha këtë pus dhe piu prej tij ai vetë, bijtë e tij dhe bagëtitë e tij?``.  

   Jezusi u përgjigj dhe i tha: ``Kushdo që pi nga ky ujë, do të ketë përsëri etje,  

   por kush pi nga uji që do t`i jap unë nuk do të ketë më kurrë etje përjetë; por uji që unë do t`i jap do të bëhet në të një burim uji që gufon në jetë të përjetshme``.  

   Gruaja i tha: ``Zot, më jep këtë ujë, që unë të mos kem më etje dhe të mos vij këtu të nxjerr ujë!``.  

   Jezusi i tha: ``Shko thirre burrin tënd dhe eja këtu``.  

   Gruaja u përgjigj dhe i tha: ``Unë nuk kam burrë``. Jezusi i tha: ``Mirë the: "Nuk kam burrë",  

   sepse ti kishe pesë burra dhe ky që ke tani nuk është burri yt; për këtë ke thënë të vërtetën!``.  

   Gruaja i tha: ``Zot, po shoh se ti je një profet.  

   Etërit tanë adhuronin mbi këtë mal, dhe ju thoni se në Jeruzalem është vendi ku duhet të adhurojmë``.  

   Jezusi i tha: ``O grua, më beso: vjen ora që as mbi këtë mal as në Jeruzalem nuk do të adhuroni Atin.  

   Ju adhuroni atë që s`e njihni; ne adhurojmë atë që njohim; sepse shpëtimi vjen nga Judenjtë.  

   Por vjen ora, madje ajo ka ardhur, që adhuruesit e vërtetë ta adhurojnë Atin në frymë dhe në të vërtetën, sepse të tillë janë adhuruesit që kërkon Ati.  

   Perëndia është Frymë, dhe ata që e adhurojnë duhet t`a adhurojnë në frymë dhe në të vërtetën``.  

   Gruaja i tha: ``Unë e di se do të vijë Mesia, që e quajnë Krisht; kur të ketë ardhur, ai do të na kumtojë çdo gjë``.  

   Jezusi i tha: ``Unë jam, ai që po të flet!``.  

   Në këtë moment erdhën dishepujt e tij dhe u mrekulluan që po fliste me një grua; por asnjë nuk i tha: ``Çfarë do?`` ose: ``Pse po flet me të?``.  

   Atëherë gruaja e la kovën e saj dhe u kthye në qytet dhe u tha njerëzve:  

   ``Ejani të shikoni një njeri që më ka thënë gjithçka kam bërë; vallë mos është ky Krishti?``.  

   Dolën, pra, nga qyteti dhe erdhën tek ai.  

   Ndërkaq dishepujt e vet po i luteshin duke thënë: ``Mësues, ha``.  

   Por ai u tha atyre: ``Unë kam një ushqim për të ngrënë të cilin ju s`e njihni``.  

   Prandaj dishepujt i thonin njëri-tjetrit: ``Mos i solli vallë dikush për të ngrënë?``.  

   Jezusi u tha atyre: ``Ushqimi im është të bëj vullnetin e atij që më dërgoi dhe të kryej veprën e tij.  

   A nuk thoni ju se ka edhe katër muaj dhe vjen korrja? Ja, unë po ju them: Ngrini sytë tuaj dhe shikoni fushat që tashmë zbardhojnë për korrjen.  

   Korrësi e merr shpërblimin dhe mbledh frytin për jetën e përjetshme, që mbjellësi dhe korrësi të gëzohen sëbashku.  

   Sepse në këtë vërtetohet e thëna: "Një mbjell e tjetri korr".  

   Unë ju dërgova të korrni atë për të cilin ju nuk u munduat; të tjerët u munduan dhe ju hytë në mundimin e tyre``.  

   Dhe shumë Samaritanë nga ai qytet besuan në të, për shkak të fjalës së gruas që dëshmoi: ``Ai më tregoi gjithçka kam bërë``.  

   Por kur Samaritanët erdhën tek ai, e lutën të qëndrojë me ta; dhe ai ndenji aty dy ditë.  

   Dhe shumë më tepër njerëz besuan për shkak të fjalës së tij.  

   Dhe ata i thoshnin gruas: ``S`është më vetëm për shkak të fjalëve të tua që besojmë, por sepse ne vetë e kemi dëgjuar dhe dimë se ai është me të vërtetë Krishti, Shpëtimtari i botës``.  

   Pra, si kaluan ato dy ditë, ai u nis prej andej dhe shkoi në Galile,  

   sepse vetë Jezusi dëshmoi se një profet nuk nderohet në vendlindjen e vet.  

   Pra, kur arriti në Galile, Galileasit e pritën, sepse kishin parë të gjitha ato që kishte bërë në Jeruzalem gjatë festës, sepse edhe ata kishin shkuar për festë.  

   Jezusi erdhi, pra, përsëri në Kanë të Galilesë, ku e kishte bërë ujin verë. Dhe aty ishte një nëpunës i mbretit, djali i të cilit ishte i sëmurë në Kapernaum.  

   Ky, kur dëgjoi se Jezusi kishte ardhur nga Judeja në Galile, shkoi tek ai dhe iu lut që të zbriste e ta shëronte birin e tij, që ishte gati për vdekje.  

   Atëherë Jezusi i tha: ``Po të mos shikoni shenja dhe mrekulli, ju nuk besoni``.  

   Nëpunësi i mbretit i tha: ``Zot, zbrit para se djali im të vdesë``.  

   Jezusi i tha: ``Shko, djali yt jeton!``. Dhe ai njeri i besoi fjalës që i tha Jezusi dhe shkoi.  

   Pikërisht kur ai po zbriste, i dolën përpara shërbëtorët e vet dhe e informuan duke thënë: ``Djali yt jeton!``.  

   Dhe ai i pyeti ata në cilën orë u bë më mirë; ata i thanë: ``Dje në orën e shtatë e lanë ethet``.  

   Atëherë i ati e kuptoi se ishte pikërisht në atë orë në të cilën Jezusi i kishte thënë: ``Djali yt jeton``; dhe besoi ai dhe gjithë shtëpia e tij.  

   Jezusi bëri edhe këtë shenjë të dytë, kur u kthye nga Judeja në Galile.