| Chapter 4 |
1 |
Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:
|
2 |
"A do të të bezdiste ndokush në rast se do të provonte të të fliste? Por kush mund t`i ndalë fjalët?
|
3 |
Ja ti ke mësuar shumë prej tyre dhe ua ke fortësuar duart e lodhura;
|
4 |
fjalët e tua u kanë dhënë zemër të lëkundurve dhe kanë forcuar gjunjët që gjunjëzohen.
|
5 |
Por tani që e keqja të zuri ty, nuk je në gjendje të veprosh; të ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.
|
6 |
Mëshira jote a nuk është vallë besimi yt, dhe ndershmëria e sjelljes sate, shpresa jote?
|
7 |
Mbaje mend: cili i pafajmë është zhdukur vallë, dhe a janë shkatërruar vallë njerëzit e ndershëm?
|
8 |
Ashtu siç e kam parë unë vetë, ata që lërojnë paudhësinë dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.
|
9 |
Me frymën e Perëndisë ata vdesin, era e zemërimit të tij i tret ata.
|
10 |
Vrumbullima e luanit, zëri i luanit të egër dhe dhëmbët e luanëve të vegjël janë thyer.
|
11 |
Luani vdes për mungesë gjahu dhe të vegjlit e luaneshës shpërndahen.
|
12 |
Një fjalë më ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka zënë pëshpëritjen e saj.
|
13 |
Midis mendimeve të vizioneve të natës, kur një gjumë i rëndë bie mbi njerëzit,
|
14 |
më pushtoi një llahtari e madhe dhe një rrëqethje që bëri të dridhen gjithë kockat e mia.
|
15 |
Një frymë më kaloi përpara, dhe m`u ngritën përpjetë qimet e trupit.
|
16 |
Ai u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; një figurë më rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj dëgjova një zë që thoshte:
|
17 |
"A mund të jetë një i vdekshëm më i drejtë se Perëndia? A mund të jetë një njeri më i pastër se Krijuesi i tij?
|
18 |
Ja, ai nuk u zë besë as shërbëtorëve të tij, dhe gjen madje të meta edhe tek engjëjt e tij;
|
19 |
aq më tepër tek ata që banojnë në shtëpi prej argjile, themelet e të cilave janë në pluhur, dhe shtypen si një tenjë.
|
20 |
Nga mëngjesi deri në mbrëmje shkatërrohen; zhduken për fare, dhe asnjeri nuk i vë re.
|
21 |
Litarin e çadrës së tyre vallë a nuk ua këpusin? Ata vdesin, por pa dituri"".
|