Chapter 5

   "Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t`i drejtohesh?  

   Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.  

   E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.  

   Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t`i mbrojë.  

   I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.  

   Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;  

   por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t`u ngjitur lart.  

   Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t`i besoja çështjen time,  

   atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,  

   që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;  

   që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.  

   I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;  

   i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.  

   Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;  

   por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.  

   Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.  

   Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;  

   sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.  

   Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.  

   Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.  

   Do t`i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.  

   Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;  

   sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.  

   Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.  

   Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.  

   Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.  

   Ja ç`kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito".