Chapter 9

   Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:  

   "Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?  

   Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t`i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.  

   Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?  

   Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.  

   Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.  

   Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.  

   I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.  

   Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.  

   Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.  

   Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.  

   Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t`ia rimarrë? Kush mund t`i thotë: "Çfarë po bën?".  

   Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.  

   Si mund t`i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?  

   Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t`i përgjigjem, por do t`i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.  

   Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,  

   ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.  

   Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.  

   Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t`u paraqitur?  

   Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.  

   Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.  

   Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: "Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin".  

   Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.  

   Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?  

   Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.  

   Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.  

   Në qoftë se them: "Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar",  

   më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.  

   Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?  

   Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,  

   ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.  

   Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t`i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.  

   Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.  

   Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.  

   Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.