Chapter 41

   A mund ta nxjerrësh Leviathanin me grep ose të mbash të palëvizur gjuhën e tij me një litar?  

   A mund t`i vësh një xunkth në flegrat e hundës ose t`i shposh nofullën me një çengel?  

   A do të të lutet ai së tepërmi apo do të të drejtojë fjalë të ëmbla?  

   A do të lidhë një besëlidhje me ty, që ti ta marrësh si shërbëtor për gjithnjë?  

   A do të lozësh me të si me një zog apo do ta mbash lidhur për vajzat e tua?  

   Miqtë e tu do të bëjnë me të takime të mrekullueshme apo do ta ndajnë vallë midis tregtarëve?  

   A mund të mbulosh lëkurën e tij me shigjeta dhe kokën e tij me fuzhnja?  

   Vëri duart mbi trupin e tij; do të të kujtohet luftimi dhe nuk ke për ta rifilluar.  

   Ja, shpresa e atij që e sulmon është e rreme; mjafton ta shikosh dhe të zë tmerri.  

   Askush nuk ka aq guxim sa ta provokojë. Kush, pra, është në gjendje të qëndrojë i fortë para meje?  

   Kush më ka bërë një shërbim i pari që unë duhet ta shpërblej? Çdo gjë nën qiejt është imja.  

   Nuk do t`i kaloj në heshtje gjymtyrët e tij, forcën e tij të madhe dhe bukurinë e armaturës së tij.  

   Kush mund ta zhveshë nga parzmorja e tij dhe kush mund t`i afrohet me një fre të dyfishtë?  

   Kush mund të hapë portat e gojës së tij, e rrethuar siç është nga tmerri i dhëmbëve të tij?  

   Shumë të bukura janë rreshtat e mburojave të tij, të salduara fort si prej një vule.  

   Ato janë aq afër njëra-tjetrës sa nuk kalon as ajri midis tyre.  

   Janë të ngjitura njëra me tjetrën, të bashkuara fort midis tyre, dhe nuk mund të ndahen.  

   Teshtimat e tij japin shkreptima drite dhe sytë e tij janë si qepallat e agimit.  

   Nga goja e tij dalin flakë, dalin shkëndija zjarri.  

   Nga flegrat e hundës së tij del tym, si nga një enë që vlon ose nga një kazan.  

   Fryma e tij i vë zjarrin qymyrit dhe nga goja e tij del flakë.  

   Forca qëndron te qafa e tij dhe para tij hedh valle tmerri.  

   Pjesët e flashkëta të mishit të tij janë fort kompakte, janë mjaft të ngjeshura mbi të dhe nuk lëvizin.  

   Zemra e tij është e fortë si një gur, e fortë si pjesa e poshtme e mokrës.  

   Kur ngrihet, të fuqishmit kanë frikë, dhe nga tmerri mbeten të hutuar.  

   Shpata që arrin nuk i bën asgjë, e njëjta gjë ndodh me ushtën, shigjetën dhe shtizën.  

   E quan hekurin si kashtë dhe bronzin si dru të brejtur nga krimbi.  

   Shigjeta nuk e bën të ikë; gurët e hobesë për të janë si kallamishte.  

   Topuzi i duket sikur është kashtë, ai tallet me vringëllimën e ushtës.  

   Poshtë ka maja të mprehta dhe lë gjurmë si të lesës mbi baltë.  

   E bën të ziejë humnerën si ndonjë kazan dhe e bën detin si të ishte një enë me melhem.  

   Lë pas vetes një vazhdë drite dhe humnera duket si e mbuluar nga thinjat.  

   Mbi tokë nuk ka asgjë që t`i ngjajë, që të jetë bërë pa pasur fare frikë.  

   Shiko në fytyrë tërë njerëzit mendjemëdhenj; ai është mbret mbi të gjitha bishat më madhështore".