| Chapter 88 |
1 |
O Zot, Perëndi i shpëtimit tim, unë bërtas ditë e natë para teje.
|
2 |
Arriftë deri te ti lutja ime, vëri veshin britmës time,
|
3 |
sepse shpirti im është ngopur me të keqen, dhe jeta ime ka arritur deri në Sheol.
|
4 |
Tanimë përfshihem ndër ata që do të zbresin në gropë, jam si një njeri që nuk ka më forcë.
|
5 |
Jam braktisur midis të vdekurve ashtu si të vrarët që janë në varr, të cilët ti nuk i mban mend dhe që janë prerë e janë larguar nga dora jote.
|
6 |
Ti më ke shtënë në gropën më të thellë, në vënde të errëta, në humnerat.
|
7 |
Mbi mua ka shpërthyer zemërimi yt, dhe ti më ke marrë me vete megjithë valët tua. (Sela)
|
8 |
Ti më ke lënë pa miqtë e mi; më ke bërë për ta një objekt të neveritshëm; jam mbyllur dhe nuk mund të dal.
|
9 |
Syri im venitet nga dhembja; të kërkoj çdo ditë, o Zot, dhe i zgjat drejt teje duart e mia.
|
10 |
A do të bësh vallë mrekulli për të vdekurit? A do të ringjallen të vdekurit për të të lëvduar? (Sela)
|
11 |
A do të kremtohet mirësia jote në varr dhe besnikëria jote në vendin e shkatërrimit?
|
12 |
A do të njihen mrekullitë e tua në terr dhe drejtësia jote mbi tokën e harresës?
|
13 |
Por unë të këlthas ty, o Zot, dhe lutja ime të drejtohet në mëngjes.
|
14 |
Pse më refuzon, o Zot, pse më fsheh fytyrën tënde?
|
15 |
Kam qenë i pikëlluar dhe duke vdekur qysh në rini; kam vuajtur nga tmerret e tua dhe e kam humbur.
|
16 |
Mbi mua ka kaluar zemërimi yt i zjarrtë; tmerret e tua më kanë asgjesuar,
|
17 |
më kanë rrethuar si ujërat gjatë gjithë ditës dhe të gjitha së bashku më kanë mbytur.
|
18 |
Ke larguar nga unë miqtë dhe të njohurit e mi; miku im më i ngushtë është errësira.
|