| Chapter 104 |
1 |
Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.
|
2 |
Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;
|
3 |
ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.
|
4 |
I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.
|
5 |
Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.
|
6 |
Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.
|
7 |
Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.
|
8 |
Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.
|
9 |
Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.
|
10 |
Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,
|
11 |
dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.
|
12 |
Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.
|
13 |
Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.
|
14 |
Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,
|
15 |
dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.
|
16 |
Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;
|
17 |
aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.
|
18 |
Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.
|
19 |
Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.
|
20 |
Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.
|
21 |
Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.
|
22 |
Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.
|
23 |
Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.
|
24 |
Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.
|
25 |
Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;
|
26 |
e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t`u tallur në të.
|
27 |
Të gjithë presin që ti t`u japësh ushqimin në kohën e duhur.
|
28 |
Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.
|
29 |
Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.
|
30 |
Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.
|
31 |
Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;
|
32 |
ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.
|
33 |
Unë do t`i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t`i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.
|
34 |
Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.
|
35 |
Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.
|