Chapter 2

   Biri im, në rast se pranon fjalët e mia dhe i quan thesar urdhërimet e mia,  

   duke i vënë veshin diturisë dhe duke e prirur zemrën ndaj arsyes;  

   po, në rast se kërkon me ngulm gjykimin dhe ngre zërin për të siguruar mirëkuptim,  

   në rast se e kërkon si argjendin dhe fillon të rrëmosh si për një thesar të fshehur,  

   atëherë do të ndjesh frikën e Zotit dhe ke për të gjetur kuptimin e Perëndisë.  

   Sepse Zoti jep diturinë; nga goja e tij rrjedhin njohuria dhe arsyeja.  

   Ai mban rezervë për njerëzit e drejtë një ndihmë të fuqishme, një mburojë për ata që ecin me ndershmëri  

   për të mbrojtur shtigjet e drejtësisë dhe për të ruajtur rrugën e shenjtorëve të tij.  

   Atëherë do të kuptosh drejtësinë, barazinë, ndershmërinë dhe tërë rrugët e së mirës.  

   Kur dituria të të hyjë në zemër, edhe njohja do të jetë e këndshme për shpirtin tënd,  

   të menduarit do të kujdeset për ty dhe gjykimi do të të mbrojë,  

   për të të çliruar nga rruga e keqe, nga njerëzit që flasin për gjëra të këqija,  

   nga ata që braktisin shtigjet e ndershmërisë për të ecur në rrugët e territ,  

   që gëzohen kur bëjnë të keqen dhe ndjejnë kënaqësi në çoroditjet e njeriut të keq,  

   shtigjet e të cilit janë të shtrembëra dhe rrugët dredha-dredha,  

   për të të shpëtuar nga gruaja që ka shkelur kurorën, nga gruaja e huaj që përdor fjalë mikluese,  

   që ka braktisur shokun e rinisë së saj dhe ka harruar marrëveshjen e lidhur me Perëndinë.  

   Sepse shtëpia e saj zbret drejt vdekjes dhe shtigjet e saj drejt të vdekurve.  

   Asnjë prej atyre që shkojnë tek ajo nuk kthehet, asnjë nuk i arrin shtigjet e jetës.  

   Kështu do të mund të ecësh në rrugën e të mirëve dhe do të mbetesh në shtigjet e të drejtëve.  

   Sepse njerëzit e drejtë do të banojnë tokën dhe ata të ndershëm do të qëndrojnë aty;  

   por të pabesët do të shfarosen nga toka dhe shkelësit do të hiqen prej saj.