| Chapter 1 |
1 |
haec sunt verba quae locutus est Moses ad omnem Israhel trans Iordanem in solitudine campestri contra mare Rubrum inter Pharan et Thophel et Laban et Aseroth ubi auri est plurimum
|
2 |
undecim diebus de Horeb per viam montis Seir usque Cadesbarne
|
3 |
quadragesimo anno undecimo mense prima die mensis locutus est Moses ad filios Israhel omnia quae praeceperat illi Dominus ut diceret eis
|
4 |
postquam percussit Seon regem Amorreorum qui habitavit in Esebon et Og regem Basan qui mansit in Aseroth et in Edrai
|
5 |
trans Iordanem in terra Moab coepitque Moses explanare legem et dicere
|
6 |
Dominus Deus noster locutus est ad nos in Horeb dicens sufficit vobis quod in hoc monte mansistis
|
7 |
revertimini et venite ad montem Amorreorum et ad cetera quae ei proxima sunt campestria atque montana et humiliora loca contra meridiem et iuxta litus maris terram Chananeorum et Libani usque ad flumen magnum Eufraten
|
8 |
en inquit tradidi vobis ingredimini et possidete eam super qua iuravit Dominus patribus vestris Abraham et Isaac et Iacob ut daret illam eis et semini eorum post eos
|
9 |
dixique vobis illo in tempore
|
10 |
non possum solus sustinere vos quia Dominus Deus vester multiplicavit vos et estis hodie sicut stellae caeli plurimae
|
11 |
Dominus Deus patrum vestrorum addat ad hunc numerum multa milia et benedicat vobis sicut locutus est
|
12 |
non valeo solus vestra negotia sustinere et pondus ac iurgia
|
13 |
date e vobis viros sapientes et gnaros et quorum conversatio sit probata in tribubus vestris ut ponam eos vobis principes
|
14 |
tunc respondistis mihi bona res est quam vis facere
|
15 |
tulique de tribubus vestris viros sapientes et nobiles et constitui eos principes tribunos et centuriones et quinquagenarios ac decanos qui docerent vos singula
|
16 |
praecepique eis dicens audite illos et quod iustum est iudicate sive civis sit ille sive peregrinus
|
17 |
nulla erit distantia personarum ita parvum audietis ut magnum nec accipietis cuiusquam personam quia Dei iudicium est quod si difficile vobis aliquid visum fuerit referte ad me et ego audiam
|
18 |
praecepique omnia quae facere deberetis
|
19 |
profecti autem de Horeb transivimus per heremum terribilem et maximam quam vidistis per viam montis Amorrei sicut praeceperat Dominus Deus noster nobis cumque venissemus in Cadesbarne
|
20 |
dixi vobis venistis ad montem Amorrei quem Dominus Deus noster daturus est nobis
|
21 |
vide terram quam Dominus Deus tuus dat tibi ascende et posside eam sicut locutus est Dominus Deus patribus tuis noli metuere nec quicquam paveas
|
22 |
et accessistis ad me omnes atque dixistis mittamus viros qui considerent terram et renuntient per quod iter debeamus ascendere et ad quas pergere civitates
|
23 |
cumque mihi sermo placuisset misi e vobis duodecim viros singulos de tribubus suis
|
24 |
qui cum perrexissent et ascendissent in montana venerunt usque ad vallem Botri et considerata terra
|
25 |
sumentes de fructibus eius ut ostenderent ubertatem adtulerunt ad nos atque dixerunt bona est terra quam Dominus Deus noster daturus est nobis
|
26 |
et noluistis ascendere sed increduli ad sermonem Domini Dei nostri
|
27 |
murmurati estis in tabernaculis vestris atque dixistis odit nos Dominus et idcirco eduxit nos de terra Aegypti ut traderet in manu Amorrei atque deleret
|
28 |
quo ascendemus nuntii terruerunt cor nostrum dicentes maxima multitudo est et nobis in statura procerior urbes magnae et ad caelum usque munitae filios Enacim vidimus ibi
|
29 |
et dixi vobis nolite metuere nec timeatis eos
|
30 |
Dominus Deus qui ductor est vester pro vobis ipse pugnabit sicut fecit in Aegypto videntibus cunctis
|
31 |
et in solitudine ipse vidisti portavit te Dominus Deus tuus ut solet homo gestare parvulum filium suum in omni via per quam ambulasti donec veniretis ad locum istum
|
32 |
et nec sic quidem credidistis Domino Deo vestro
|
33 |
qui praecessit vos in via et metatus est locum in quo tentoria figere deberetis nocte ostendens vobis iter per ignem et die per columnam nubis
|
34 |
cumque audisset Dominus vocem sermonum vestrorum iratus iuravit et ait
|
35 |
non videbit quispiam de hominibus generationis huius pessimae terram bonam quam sub iuramento pollicitus sum patribus vestris
|
36 |
praeter Chaleb filium Iepphonne ipse enim videbit eam et ipsi dabo terram quam calcavit et filiis eius quia secutus est Dominum
|
37 |
nec miranda indignatio in populum cum mihi quoque iratus Dominus propter vos dixerit nec tu ingredieris illuc
|
38 |
sed Iosue filius Nun minister tuus ipse intrabit pro te hunc exhortare et robora et ipse terram sorte dividat Israheli
|
39 |
parvuli vestri de quibus dixistis quod captivi ducerentur et filii qui hodie boni ac mali ignorant distantiam ipsi ingredientur et ipsis dabo terram et possidebunt eam
|
40 |
vos autem revertimini et abite in solitudinem per viam maris Rubri
|
41 |
et respondistis mihi peccavimus Domino ascendemus atque pugnabimus sicut praecepit Dominus Deus noster cumque instructi armis pergeretis in montem
|
42 |
ait mihi Dominus dic ad eos nolite ascendere neque pugnetis non enim sum vobiscum ne cadatis coram inimicis vestris
|
43 |
locutus sum et non audistis sed adversantes imperio Domini et tumentes superbia ascendistis in montem
|
44 |
itaque egressus Amorreus qui habitabat in montibus et obviam veniens persecutus est vos sicut solent apes persequi et cecidit de Seir usque Horma
|
45 |
cumque reversi ploraretis coram Domino non audivit vos nec voci vestrae voluit adquiescere
|
46 |
sedistis ergo in Cadesbarne multo tempore
|