Chapter 5

  factum est autem cum turbae inruerent in eum ut audirent verbum Dei et ipse stabat secus stagnum Gennesareth  

  et vidit duas naves stantes secus stagnum piscatores autem descenderant et lavabant retia  

  ascendens autem in unam navem quae erat Simonis rogavit eum a terra reducere pusillum et sedens docebat de navicula turbas  

  ut cessavit autem loqui dixit ad Simonem duc in altum et laxate retia vestra in capturam  

  et respondens Simon dixit illi praeceptor per totam noctem laborantes nihil cepimus in verbo autem tuo laxabo rete  

  et cum hoc fecissent concluserunt piscium multitudinem copiosam rumpebatur autem rete eorum  

  et annuerunt sociis qui erant in alia navi ut venirent et adiuvarent eos et venerunt et impleverunt ambas naviculas ita ut mergerentur  

  quod cum videret Simon Petrus procidit ad genua Iesu dicens exi a me quia homo peccator sum Domine  

  stupor enim circumdederat eum et omnes qui cum illo erant in captura piscium quam ceperant  

  similiter autem Iacobum et Iohannem filios Zebedaei qui erant socii Simonis et ait ad Simonem Iesus noli timere ex hoc iam homines eris capiens  

  et subductis ad terram navibus relictis omnibus secuti sunt illum  

  et factum est cum esset in una civitatum et ecce vir plenus lepra et videns Iesum et procidens in faciem rogavit eum dicens Domine si vis potes me mundare  

  et extendens manum tetigit illum dicens volo mundare et confestim lepra discessit ab illo  

  et ipse praecepit illi ut nemini diceret sed vade ostende te sacerdoti et offer pro emundatione tua sicut praecepit Moses in testimonium illis  

  perambulabat autem magis sermo de illo et conveniebant turbae multae ut audirent et curarentur ab infirmitatibus suis  

  ipse autem secedebat in deserto et orabat  

  et factum est in una dierum et ipse sedebat docens et erant Pharisaei sedentes et legis doctores qui venerant ex omni castello Galilaeae et Iudaeae et Hierusalem et virtus erat Domini ad sanandum eos  

  et ecce viri portantes in lecto hominem qui erat paralyticus et quaerebant eum inferre et ponere ante eum  

  et non invenientes qua parte illum inferrent prae turba ascenderunt supra tectum per tegulas submiserunt illum cum lecto in medium ante Iesum  

  quorum fidem ut vidit dixit homo remittuntur tibi peccata tua  

  et coeperunt cogitare scribae et Pharisaei dicentes quis est hic qui loquitur blasphemias quis potest dimittere peccata nisi solus Deus  

  ut cognovit autem Iesus cogitationes eorum respondens dixit ad illos quid cogitatis in cordibus vestris  

  quid est facilius dicere dimittuntur tibi peccata an dicere surge et ambula  

  ut autem sciatis quia Filius hominis potestatem habet in terra dimittere peccata ait paralytico tibi dico surge tolle lectum tuum et vade in domum tuam  

  et confestim surgens coram illis tulit in quo iacebat et abiit in domum suam magnificans Deum  

  et stupor adprehendit omnes et magnificabant Deum et repleti sunt timore dicentes quia vidimus mirabilia hodie  

  et post haec exiit et vidit publicanum nomine Levi sedentem ad teloneum et ait illi sequere me  

  et relictis omnibus surgens secutus est eum  

  et fecit ei convivium magnum Levi in domo sua et erat turba multa publicanorum et aliorum qui cum illis erant discumbentes  

  et murmurabant Pharisaei et scribae eorum dicentes ad discipulos eius quare cum publicanis et peccatoribus manducatis et bibitis  

  et respondens Iesus dixit ad illos non egent qui sani sunt medico sed qui male habent  

  non veni vocare iustos sed peccatores in paenitentiam  

  at illi dixerunt ad eum quare discipuli Iohannis ieiunant frequenter et obsecrationes faciunt similiter et Pharisaeorum tui autem edunt et bibunt  

  quibus ipse ait numquid potestis filios sponsi dum cum illis est sponsus facere ieiunare  

  venient autem dies et cum ablatus fuerit ab illis sponsus tunc ieiunabunt in illis diebus  

  dicebat autem et similitudinem ad illos quia nemo commissuram a vestimento novo inmittit in vestimentum vetus alioquin et novum rumpit et veteri non convenit commissura a novo  

  et nemo mittit vinum novum in utres veteres alioquin rumpet vinum novum utres et ipsum effundetur et utres peribunt  

  sed vinum novum in utres novos mittendum est et utraque conservantur  

  et nemo bibens vetus statim vult novum dicit enim vetus melius est