Chapter 16

  dicebat autem et ad discipulos suos homo quidam erat dives qui habebat vilicum et hic diffamatus est apud illum quasi dissipasset bona ipsius  

  et vocavit illum et ait illi quid hoc audio de te redde rationem vilicationis tuae iam enim non poteris vilicare  

  ait autem vilicus intra se quid faciam quia dominus meus aufert a me vilicationem fodere non valeo mendicare erubesco  

  scio quid faciam ut cum amotus fuero a vilicatione recipiant me in domos suas  

  convocatis itaque singulis debitoribus domini sui dicebat primo quantum debes domino meo  

  at ille dixit centum cados olei dixitque illi accipe cautionem tuam et sede cito scribe quinquaginta  

  deinde alio dixit tu vero quantum debes qui ait centum choros tritici ait illi accipe litteras tuas et scribe octoginta  

  et laudavit dominus vilicum iniquitatis quia prudenter fecisset quia filii huius saeculi prudentiores filiis lucis in generatione sua sunt  

  et ego vobis dico facite vobis amicos de mamona iniquitatis ut cum defeceritis recipiant vos in aeterna tabernacula  

  qui fidelis est in minimo et in maiori fidelis est et qui in modico iniquus est et in maiori iniquus est  

  si ergo in iniquo mamona fideles non fuistis quod verum est quis credet vobis  

  et si in alieno fideles non fuistis quod vestrum est quis dabit vobis  

  nemo servus potest duobus dominis servire aut enim unum odiet et alterum diliget aut uni adherebit et alterum contemnet non potestis Deo servire et mamonae  

  audiebant autem omnia haec Pharisaei qui erant avari et deridebant illum  

  et ait illis vos estis qui iustificatis vos coram hominibus Deus autem novit corda vestra quia quod hominibus altum est abominatio est ante Deum  

  lex et prophetae usque ad Iohannem ex eo regnum Dei evangelizatur et omnis in illud vim facit  

  facilius est autem caelum et terram praeterire quam de lege unum apicem cadere  

  omnis qui dimittit uxorem suam et ducit alteram moechatur et qui dimissam a viro ducit moechatur  

  homo quidam erat dives et induebatur purpura et bysso et epulabatur cotidie splendide  

  et erat quidam mendicus nomine Lazarus qui iacebat ad ianuam eius ulceribus plenus  

  cupiens saturari de micis quae cadebant de mensa divitis sed et canes veniebant et lingebant ulcera eius  

  factum est autem ut moreretur mendicus et portaretur ab angelis in sinum Abrahae mortuus est autem et dives et sepultus est in inferno  

  elevans oculos suos cum esset in tormentis videbat Abraham a longe et Lazarum in sinu eius  

  et ipse clamans dixit pater Abraham miserere mei et mitte Lazarum ut intinguat extremum digiti sui in aqua ut refrigeret linguam meam quia crucior in hac flamma  

  et dixit illi Abraham fili recordare quia recepisti bona in vita tua et Lazarus similiter mala nunc autem hic consolatur tu vero cruciaris  

  et in his omnibus inter nos et vos chasma magnum firmatum est ut hii qui volunt hinc transire ad vos non possint neque inde huc transmeare  

  et ait rogo ergo te pater ut mittas eum in domum patris mei  

  habeo enim quinque fratres ut testetur illis ne et ipsi veniant in locum hunc tormentorum  

  et ait illi Abraham habent Mosen et prophetas audiant illos  

  at ille dixit non pater Abraham sed si quis ex mortuis ierit ad eos paenitentiam agent  

  ait autem illi si Mosen et prophetas non audiunt neque si quis ex mortuis resurrexerit credent